Śmiesznotki na Dzień Nauczyciela i co pranie ma z tym wspólnego

Nigdy nie obchodzę Dnia Nauczyciela.

No bo w końcu jestem dla swoich dzieci mamą, a nie nauczycielką. Ale jednak… uczę ich przecież tego i owego. Tyle że oni o tym nie za bardzo wiedzą… albo nie pamiętają.

Taka dola mamy-nauczycielki.

Ale dziś, z okazji Dnia Nauczyciela, który jest jutro, przedstawiam Wam, mamusiom w edukacji domowej, ale i innym mamusiom albo i nie mamusiom (no dobrze – wszystkim Drogim Czytelnikom), nie więc przedstawiam Wam garść anegdot. Śmiesznotek z życia wziętych. Z naszego życia.

***

Po prostu

Trzyletnia Patrycja mówi:
– Tato, ty mówisz do mnie „żabko”, mama mówi „myszko”, a ja jestem po prostu Patrycja!

Poznajemy naszych sąsiadów

Czteroletnia Patrycja o Bogdanie, naszym sąsiedzie:
– Aaa, to ten pan, który mieszka z Tofikiem! (Tofik to piesek rasy york).

Zero waste à la Patrycja:

– Mamo, pójdziemy do McDonalda?
– Nieeeee.
– Dlaczego?
– Bo tam dają za dużo śmieci z jedzeniem.
– Ale przecież wyrzucisz to do kosza u nich, a nie w domu!

Rysowanie

Patrycja, gdy miała trzy latka, po przyjeździe do babci oburzona wykrzyknęła:
– Jak to?! Wszyscy wiedzą jak ja lubię rysować, a nikt nie kupił papieru do rysowania?!

Teraz Patrycja o swoim rysowaniu powiedziała babci:
– Sergiusz rysuje artystycznie, a ja – ładnie!

Pięcioletnia filozofka Patrycja

Słuchamy radia w samochodzie, w pewnym momencie leci piosenka Mieczysława Fogga. Wykrzykuję:
– O, jaka stara piosenka!
– Mamo, dlaczego to jest tak dziwnie, że świat dawniej był starszy, a teraz jest młodszy, a ludzie odwrotnie?
– ????
– No bo kiedyś świat był starszy, a teraz jest młodszy, ale na przykład babcia była kiedyś młodsza, a teraz jest starsza…

Wdzięczna wnusia

Mówię do Patrycji:
– Zadzwonimy do babci i porozmawiasz z nią.
– Nieeee, przecież niedawno u niej byłam. (3 tygodnie temu)
– Ale babcia tęskni za Tobą.
– …
– I tak się tobą opiekowała, jak u niej byłaś, i gotowała ci takie dobre smakołyki….
– Tak!!! Parówki!!!!!

Nie ma nic za darmo

Sergiusz idealnie posprzątał pokój dzieci. Nie wierzę własnym oczom.
– Sergiusz, co się stało? Co ci tata obiecał?
– Nic. Po prostu mi kazał.
Na to Patrycja:
– Sergiusz, poproś tatę, żeby dał ci za to czekoladkę!

Matka też człowiek

Jestem chora, ledwo mówię przez zachrypnięte gardło i mam ochotę się położyć. Jednak ogarniam kuchnię. Sergiusz:
– Mamo, ty lepiej zadbaj najpierw o siebie, a potem o kuchnię! (I obiecał że załaduje zmywarkę. I załadował!)

Ach ta mama!

Sześcioletnia Patrycja jest u babci i opowiada mi przez telefon:
– Mamo, a ja przeczytałam wszystkie książki, które wypożyczył Cyryl: „Magiczne Drzewo”, części „Czerwone krzesło” i „Olbrzym”!
– I ty to wszystko rozumiesz?
– Mamoooo, proszę cię!

Obiadowy barterek

Patrycja z Cyrylem rozmawiają przy obiedzie (paluszki rybne):
– Cyryl, ty mi oddaj panierkę, a ja ci oddam rybę, dobra?

Dowcipna mama

– Mamo, a co to są tartaletki?
– To są takie małe tarty, tak jak tabletki, to takie małe tablety.
(Tak naprawdę dowcip o tabletach wymyślił tata, mama tylko powtórzyła).

Sztuka dawania prezentów

Cyryl z Patrycją są na feriach zimowych u babci. Rozmawiam z Cyrylem przez telefon i mówię, że jutro jest Dzień Babci.
– Zróbcie babci laurkę. I jakąś niespodziankę, na przykład przygotujcie śniadanie.

Cyryl na to:
– Ale mamo, jak ja wstaję o dziesiątej, to nie mogę zrobić śniadania, bo babcia wstaje wcześniej i robi.

Ja:
– No to może posprzątajcie po śniadaniu, albo pomóżcie nakryć do stołu przy obiedzie, albo w ogóle pomóżcie babci w czymś bez proszenia. Chodzi o to, żeby zrobić niespodziankę, żeby zrobić coś bez przypominania.

Cyryl:
– O! Już wiem! Umyjemy zęby bez przypominania!

Ambicja i skromość

Patrycja chętnie gra na skrzypcach „Allegro” Sinichi Suzukiego, które w książce metody Suzuki jest o kilka utworów do przodu w stosunku do utworów, które już „przerobiła” (tutaj trzeba grać wszystkie utwory po kolei, nie można nic przeskoczyć), po czym usprawiedliwia się:
– Ja jeszcze tego nie gram!

Delikatna aluzja

Sergiusz szykuje się na egzamin z historii. Przekonuję go, żeby ubrał się stosownie, czyli nie w spodnie od dresu i zwykłą kraciastą koszulę, tylko gładką. Muszę użyć przekonujących argumentów, więc tłumaczę, że za eleganckie ubranie już na wejściu „dostaje się punkty”, że pierwsze wrażenie, że szacunek do nauczyciela i tak dalej.

Argument o koszuli nie trafia, ale na szczęście spodnie się znalazły. Czarne sztruksy, w których tkwi czerwony pasek.
Sergiusz uśmiecha się i mówi:
– A ten pasek to będzie taka delikatna aluzja do czerwonego paska na świadectwie!

Zdziczałe dziecko

Mówię do Sergiusza, że musi z nami jechać na żagle, bo zdziczeje. A on na to uśmiecha się (znów!) i mówi:
– Więc tak: wracacie z żagli do domu, pukacie – cisza. Powoli otwieracie skrzypiące drzwi, wchodzicie… nikogo nie ma. Postępujecie kilka kroków dalej, i nagle… zza szafy wyskakuje kudłata bestia!

Cyryl dowcipy pisze, a raczej opowiada (swoje własne)

– Co zrobić jak zobaczy się potwora?
– Krzyknąć i się obudzić.

– Co ma piernik do wiatraka?
– Nie wiem.
– Haha! Ja też nie wiem!

– Ile lat żyje stolarz? – Sto lat.
– A ile piekarz? – Wiek aż!
– A ile szewc? – Szyje wiecznie!

Z cyklu „Bo zupa była za… gorąca”

Sergiusz przy jedzeniu (z pretensją w głosie):
– Mamo! Czemu ostatnio gotujesz wszystko takie gorące?!

Oj, nie ma sprawiedliwości na tym świecie

Cyryl:
– To niesprawiedliwe! Patka może grać codziennie na komputerze, a ja nie! W dodatku ona może sobie pić mleko!

Jajko bardziej obowiązkowe od kury

– Cyrylku, wyjdź na podwórko!
– Ale mamo, ja muszę teraz poćwiczyć na akordeonie!

– Sergiusz, weź poodkurzaj!
– Ale mamo, ja teraz będę się uczył geografii.

Kto tu kogo wychowuje?

Sergiusz nie chce iść na basen, my (rodzice) chcemy, żeby poszedł. Mówiąc szczerze – nie ma opcji, żeby nie poszedł. Więc mu mówię, że nie ma opcji i tak dalej. Więc on wciąż i wciąż oponuje, w końcu mięknie i idzie.

W drodze mówi zrezygnowany:
– Ech, nie wiem, czy dobrze zrobiłem, że zgodziłem się iść, bo w ten sposób Wy się nauczycie, że jak dostatecznie długo będziecie prosić, to się zgodzę.

Starszy brat to mądry brat

– Wychodzenie na podwórko to nie jest zło konieczne. To dobro konieczne. – mówi Sergiusz do Cyryla.

– Pamiętaj Cyryl, jeśli nóż nie wygląda jak orkowy oręż, nie nadaje się do krojenia wędliny! – mówi Sergiusz do Cyryla, po tym jak ten drugi ukroił sobie słuszny kawał polędwicy wyglądający jak wyszarpany piłą.

Radosne akronimotwórstwo dzieci

OKNO: Otwór Konstrukcyjny Napowietrzająco-Obserwacyjny
DRZWI: Drewniano-Rzeźbione Wrota Interpomieszczeniowe
LAMPA: Luminescencyjny Abażurowo Mebel Podtrzymujący Atmosferę
SMOK: Straszliwe Monstrum Objadające Królestwa
TĘCZA: Tandetno-Ę-Ckliwe Zjawisko Atmosferyczne
PODŁOGA: Powierzchnia Obłożona Deskami Ładnie Ozdobiona Grawerowaniem Afantazyjnym

wersja mamy czyli moja:
PODŁOGA: Powierzchnia Obłożona Deskami Ładnie Ozdobiona Gratami Apotrzebnymi

Jak jest po angielsku podręcznik? – undertowel lub underhander

Co to jest ekscentryk? – byłośrodkowicz

„Oczka Bambi”, czyli pochlebstwa czynią cuda (jeśli chodzi o omijanie zakazów)

Sergiusz:
– Mamo, czy mogę poczytać przy jedzeniu? Bo to jest takie dobre, że aż żal nie czytać przy tym!

Kto tu kogo uczy organizacji czasu?

– Bo zanim się zbierzemy, spakujemy, przygotujemy, nakrzyczymy na siebie… – Patrycja, przed wyjściem na zajęcia, argumentując, dlaczego mamy się „zebrać” wcześniej niż zwykle.

Żelazna logika

– A! Specjalnie tak obcięłaś rogi, żeby było ładnie! – podziwiam laurkę, którą dostałam od Patrycji.
– No mamo! Jak mogłam to zrobić nie specjalnie?

Językowy miszmasz czyli ponglisz Sergiusza

Siłeś (si, nie „ś”) jak gołnoł z hufa?

Językowe wygibasy

Tak czy siak? A może ptak czy ślimak?

Zdjęcie prania

Zrobiliśmy listę rzeczy do zrobienia na dany dzień, Sergiuszowi przypadł punkt pt.: „zdjęcie prania”.
Po chwili przychodzi z aparatem, którym zrobił… zdjęcie prania!

***

No właśnie. Zdjęcie którym zilustrowałam ten wpis to nie jest TO zdjęcie. Ale podobne do naszego. To pranie.

Jeśli chcecie sobie przypomnieć, albo nie znacie naszych wcześniejszych śmiesznotek, zapraszam tu i tu na wcześniejsze zabawne powiedzonka Sergiusza. I jeszcze tutaj, o – powiedzonka Cyryla! A tutaj – malutkiej Patrycji.